این شهرها که تا حدودی در میان زرق و برق‌های شهرت آثار مجاور خود گم شده‌اند به ترتیب زیر توصیف شده‌اند.
1- رم: این شهر در زمان اقتدار امپراتوری روم در سال 117 میلادی یکی از مشهورترین پایتخت‌های جهان به شمار می‌رفت. شهری که با سالن‌های تئاتر و معابد خود هنوز هم عده کثیری از علاقمندان را به سوی خود جلب می‌کند.

2- آتن: شهر فلسفه، ریاضیات، دموکراسی و المپیک. پایتختی که سال‌های زیادی را صرف کشمکش‌ها و جنگ‌های زمینی و دریایی برای به دست آوردن قدرت در دریای اژه کرد و سرانجام در قرن پنجم قبل از میلاد، به عنوان پایتخت مقتدرترین امپراتوری جهان نام گرفت.

3- قسطنطینه (استانبول)، این شهر که امروزه به دو قسمت آسیایی و اروپایی تشکیل شده پس از سقوط روم در قرن چهارم میلادی و در قرون وسطی یکی از ثروتمندترین و بزرگترین شهرهای جهان به شمار می‌رفت شهری که پایتخت امپراتوری بیزانس و سپس امپراتوری عثمانی شد.

4- بابل: خانه باغ‌های معلق، مرکز آغاز تمدن بشر، شهری که حکومت‌های بسیاری همچون آشورها تا اسکندر مقدونی در پی آن برای دست‌یابی به موقعیتی استراتژیکی‌ بودند. شهری که بعدها به مدت هزاران سال پایتخت امپراتوری‌های بزرگ زمان خود شد.

5- کوزکو: شهری در سلسله جبال کوه‌های آندز، پایتخت اینکاها از اوایل سال 1400 تا پیش از ورود اروپاییان به قاره آمریکا.

6- تنوچتیتلان: پایتخت امپراتوری آزتک‌ها که امروزه آن را مکزیکوسیتی می‌نامند. این شهر در سال 1521 و در زمانی که نیروهای اسپانیایی وارد آن شدند نزدیک به 300 هزار نفر سکنه داشته است.

7- طبس: این شهر با آغاز سلطنت قدیم، در حدود 4500 سال پیش پایتخت امپراتوری مصر گردید تا مشهورترین آثار تاریخی همچون معابد کارناک و الاقصر و دره شاهان را در خود ایجاد کند.

8- زیمباوه کبیر: شهری با مساحت 1800 جریب با بناهایی سنگی در جنوب شرقی زیمباوه امروزی اگر چه دوران شکوفایی آن به قرن هشتم میلادی می‌رسد اما 600 سال پیش از آن محل زندگی اقوام متعددی بوده است. شهری که در درون سیاه اروپا به تجارب با دنیای شرق می‌پرداخته است.

9- ژیان: پایتخت امپراتوری‌های باستان چین با قدمتی بیش از 3000 سال. خانه جنگجویان تراکوتا و مدفن پادشاهان امپراتوری‌های مقتدر چین.

10- کائوکیا: تنها شهر در آمریکای شمالی که با گسترش جمعیت در قرن هجدهم همچنان آثار شهر نشینی باستان خود را حفظ کرده بود، شهری که در سال 1100 میلادی بیشترین جمعیت را در میان دیگر سکونتگاه‌های شمال امریکا به خود دیده بود.